Neden haksızlık karşışında sessizliği kabul ediyor ki insan?
Hani bir kişiye yapılan haksızlık tüm insanlığa yapılmış sayılıyordu.
Son günlerde haklarını arayan işçileri hepimiz duyduk.
Sendika haklarını kullandıkları için işten atılan ve direnişleri devam eden Agrobay işçilerinin direniş mücadelesi devam ediyor.
Şirket yetkilisi olan Arzu Şentürk Salık ise skandal olacak bir açıklamada bulunuyor.
“Hepimiz biliyoruz ki işçi zaten bu ülkede 1-0 önden başlıyor.”
Akla mantığa sığmayan bu cümleler böyle sancılı geçirdiğimiz kadınlar üzerinde oynanan oyunların tuzu biberi oldu.
Bir yandan kadına şiddet, bir yandan kadın cinayetleri, bir yandan emek sömürgecileri derken geldiğimiz nokta...
Kadın kadın yurdu dedik bugün gördüğümüz tavır nasıl da düşmanca der olduk.
Evet 1-0 önde başlayan işçiler MIŞ sözüm ona kendisini de bu söyledikleri tatmin etmemiş olmalı!
Nerede görülmüş işçilerin önde olduğu …
Acaba sıcak altında, makine başında, hayatı pahasına, bir kuruş daha fazla kazanmak için fazla mesai yapmış mı?
Çoluk çocuğun zamanında alıp, evine ekmek götürmek için elleri nasır tutmuş?
Hakkını aramak, işçileri ezmek hangi ara böyle görünmemezlik haline geldi ki…
Öte yandan, işçilerle karşılıklı münasebete bulunan İK sözleri ;
"İnsan Kaynakları Müdürü parmak sallayarak, 'derhal servislere binin' dedi. Biz de sendika olarak, 'işçilerle böyle konuşamazsınız' dedik. Onlar da 'işçi de benim, işyeri de benim, istediğim gibi kovarım, siz buna karışamazsınız' dedi."
Ve maalesef ki, kimse sesini çıkarmadı.
Oradaki işçiler yılmadan hala daha direnmeye devam ediyor.
Biz de;
Güzel günler diledik, belki gelir diye
Gelen her gün bir diğerini arattı bize
Can bedende ümit etmeden olmaz dedik
İyi zamanları ararken, kötünün kötüsünü şahitlik ettik
Göklerde taşınması gerekirken, yerde süründük
Adil olmayan, haksızlık içinde ezildik.
Hak dedik, hukuk dedik olduramadık
Öldük öldük dedik duyuramadık…
