6 Şubat 2023’de seni, beni, bizi, milyonları derinden sarsan olay... başımıza gelen bir deprem felaketi! Ne olduğunu, nasıl olduğunu anlamlandıramadık bile- hatta günlerin nasıl geçtiğini, geçen zamanda sevdiklerimizden haber almayı ümit ederek bir ses gelmesini diledik dua ettik.
Haber kanallarını izlerken oradaki sahada “sessiz olun” diye bağıran arama kurtarma ekipleri nutkumuz tutulurcasına ekran karşısında o an sessizliğe bürünerek, 'Bir ses daha, bir umut daha' diyerek içimizden haykırdık.
“Nasılsın”diye sorduklarında, boğazın düğümlenir ya hani “iyiyim”diyemezsin aslında avazın çıktığı kadar bağırmak istersin ,ağlamak istersin , sesini duyurmak istersin.
Öyle amansız ,öyle acımasız anlar yaşıyoruz ki hepimiz alt üst olduk.
Milyonların kalbi yandı, vicdanı sızladı .
Yemekten, içmekten, uykulardan utandık…
Bazı zamanları sorguladık ve Sayın CB kendine göre açıklamalarda bulundu.
Ben bir millet, ben bir vatandaş, ben bir halk olarak soruyorum ki;
Bizim de hazmedemediğimiz çok şey var.
Mesela; olayın 3. gününe kadar yardım gitmeyen şehirlerimiz oldu. İnsanlarımızın açlıktan, susuzluktan, soğuktan donabileceğini hiç düşündünüz mü?
Veya enkaz altında sesleri duyulan “Kimse yok mu” diye seslenen ama bunun karşısında bir şey yapamamanın ne demek olduğunu orda ölen insanların kokusu geliyor mu burnunuza nasıl ifade edeyim üslubunuza uygun mu?
Yoksa sizi aşar mı ?
Ben böyle çaresiz, böyle sahipsiz hissettiğim bir zaman hatırlamıyorum.
Ama önemli olan içinde bulunduğun enkazdan, o karanlıkta, o uzunca yürüdüğün yolda, umudunu yitirmeden Işık olmamız gerektiğini kendimize hatırlatmamız gerekiyor.
Umudumuz hep varolsun. Sevgiler.
