“Gel demekle gelmiyor. Umut edip beklemek acizlere göre. Kaçıp saklanacak vakit değil. Sevgi emek ister ya. Ekmek ve huzur için de emek. Ankara'daymış barış, alıp getirmek gerek. Ben gidiyorum kalanlara selam olsun. Getirebilirsem barışı kızıma sefa olsun...”

Ankara Katliamı’nda yaşamını yitirenlerden öğretmen Hakan Akalın, 10 Ekim 2015’te başkentte yapılacak olan ‘Barış Mitingi’ için yola çıkmadan önce böyle yazmıştı.

Ankara’dan, ülkenin dört bir yanına ‘barış güvercinleri’nin cenazesi geldi.

Üzerinden bir yıl geçmiş olmasına rağmen, ne zaman hatırlansa, yüreği titrer insan olanın. Dergiyi hazırlarken ne hale geldiğimizi varın siz düşünün.

**

İşte o kara günden sonra İzmir’e gelenlerin 1 yılı nasıl geçirdiklerini ele almak istedik. Tabi ki unutmadığımızı bir vesile ile daha göstermek için aynı zamanda…

‘Size cıvıl cıvıl bir Ekim sayısı vaat edemiyoruz. Sebebini hepiniz biliyorsunuz’ diye yazmıştım geçen sayının sunusunda. Hepimiz için ‘cıvıl cıvıl’ bir dünya olsun diye mitinge gidenleri anarken, içimiz kararıyor amenna. Ama o değil beklentimiz: Çocuklar ölmesin, analar ağlamasın istiyoruz. Cıvıl cıvıl bir dünya istiyoruz, Şebnem’in gülüşü gibi, Veysel’in gözleri gibi… İçimiz yansa da geride kalanlar olarak, ‘yere düşmüş bayrakları kaldıracağız’ söz verdik.

 “Kimsenin canı yanmasın. Benim kızım barış olsun, kimse ölmesin diye oradaydı. Benim kızım Laz’dı. Onun yanında Kürtler öldü, Çerkesler öldü, Türkler öldü, çocuklar ve barış isteyen insanlar öldü. Ses artık duyulsun” demişti Elif Kanlıoğlu’nun babası Ümit Kanlıoğlu, körpecik, tatlıcık kızının mezarının başında…

“Ateşin düşüp yaktığı yerler, bu kez coğrafyanın doğusunda kalmayıp, batısı, kuzeyi, güneyine de yayılmışken, korkmuyoruz, bir adım dahi geriye atmıyoruz! Bu da memleketin halet-i ruhiyesinin onurlu hali…” diye yazmıştım geçen yıl bu zamanlarda.

“Korkmayacağız, yılmayacağız, geri durmayacağız” diye ant içen –çoğu genç- yüzbinleriz. Ve bir yıl geçti. Kimse korkmadı, kimse bir adım dahi geri atmadı.  Umutsa, işte burada…

**

Elinizde tuttuğunuz sayının dosya konusunu, Ramis Sağlam hazırladı. Fotoğraflarını Red Fotoğraf ekibi, Özcan Yaman bizimle paylaştı. Kendilerine teşekkür ederiz.

**

Bir sonraki ay, bir sonraki yıl, bir sonraki sayı bize ne getirir, bilemeyiz ama buradayız: “Pankartlarımızı yeniden açacağız. En güzel gülüşleriyle, en büyük özlemleriyle, en yürekli ve en atılgan halleriyle onlar da içimizde olacaklar.”