Haber şöyle geldi İşçi B’ye:
O memlekette
Durum umutsuz.
İşçi B sordu:
– Orada
Hiçbir işçi yaşamıyor mu?*
En umutsuz dönemlerde işçi hareketi ışık olur, yol olur, umut olur. Öyle laf olsun diye söylenmiyor bu. Tarihe dönüp bakılsın. Nice “umutsuz” olarak tarif edilen zamanlarda, muhalefetin darmadağın edildiği dönemlerde işçi ve emekçi hareketiyle yol alınmıştır. Çokça kaybedişlerin yanında kazanımla dolu deneyimi de bağrında taşır işçi hareketi.
“Umutsuzluk”tan dem vurulduğu bu dönemde Pulver Kimya işçilerinin mücadelesi sonucu elde ettiği kazanım, “işte bi fabrikaya sendika girmiş ne bu abartı” denilemeyecek bir önem taşıyor. Kocaeli’de bulunan bir işyerinde işçilerin sendikalaşması, İzmir’in yerel gazetelerinin birinde neden yer alsın?
Nedenine gelmeden önce Pulver Kimya’yı ilk kez duymuş, işçilerin mücadelesini işitememiş okurlara kısaca yaşananları aktarmakta fayda var.
Patron bu sefer sert tosladı!
Pulver Kimya uzun yıllar önce İstanbul’dayken Türk Iş’e bağlı Petrol İş sendikasında örgütlü bir işyeriydi. Teşvikleri, lojistik için konumu vb. nedenlerle birlikte sendikadan kurtulmak için patronlar, fabrikayı Gebze’ye taşıyor. Sendikasız bırakma konusunda başarılı da oluyor. Sendika bir kaç kez yeniden örgütlenmek için adım atıyor ama başaramıyor. Geçtiğimiz yıl yeniden fabrikada hareketlenme başladı. İşçiler Petrol İş Sendikası Gebze Şubesi’nde örgütlenme kararı aldı. Her sendikalaşma hamlesi sonrasında yaşandığı gibi sendikalaşan işçiler arasından üç işçi işten atıldı. Sendikanın yetkisine patron tarafından itiraz edildi.
Patron yine sendikaya ve işçiye kaybettiririm diye düşündü ancak işçiler kararlı, sendika dimdik durdu! Petrol İş Gebze Şubesi’ni bilenler bilir. Öyle ne başka şubelere ne de başka sendikaların şubelerine benzer. Bir de Şivan Kırmızıçiçek**’le kenetlenmiş işçi varsa, patronların vay haline! (Şimdi böyle yazdığımı görünce, “ben önemli değilim işçi kazandı” diyecektir. Bunu söyleyeceği içindir kıymeti)
Öyle de oldu. Yıllara dayanan deneyimi ve aylardır verdiği mücadele ile işçiler, patronu toplu iş sözleşmesi (TİS) masasına oturttu. Atılan işçiler geri işe alındı. İşçilerin ücretlerine yüzde 110 civarında zam yapılan ilk TİS’te sosyal haklarda da artış sağlandı. Primler, yemek ücreti, erzak, kıdem teşvik ikramiyesi başta olmak üzere birçok başlığı kapsayan sosyal haklarda da artış yapıldı. Bayram öncesi tüm işçilerin hesabına ücret dışında 15 bin TL yatırılmasına da karar verildi.
Nedir bu kadar önemli olan?
Şimdi gelelim meselenin esas kısmına. Pulver Kimya işçisinin mücadelesi bize ne anlatıyor?
1-”Asgari ücret ne olacak?” diye beklenilen bir dönemde Pulver Kimya işçisi, kaderini patronun ve uzantılarının iki dudağı arasına bırakmayarak zorlu bir mücadele dönemi için kolları sıvadı.
2-”İşten atmalar gibi türlü baskılara karşı işçi birlik olursa kazanıyor”u yeniden göstermiş oldu.
3-Patronun tarihi deneyimi ve pratiği varsa işçinin de mücadele deneyimi ve birikiminin oluştuğunu yeniden ortaya çıkarttı.
4-Tek adam rejimi döneminde sendikalaşmanın zorlaştırılmasına rağmen direnişle kazanım sağlanacağını ispat etti.
5-Cumhur İttifakı ve Millet İttifakı partilerinin peşine bakıp, “seçimler bir geçsin sonra bakarız” demedi. Seçimlere de önem verdi ama kendi çapında kazanılması gereken hak varsa onu da kazandı!
6-İşçinin arkasında kapı gibi sendika yönetimi ve örgütlü işyerleri olursa, kazanımın kaçınılmaz olduğunu bir kez daha gösterdi!
Çokça şey söylenebilir. Ama en önemlisi “umutsuzluğun” moda olduğu bu dönemde umut için nasıl mücadele edilmesi gerektiğine dair ders verdi. Sınıf kardeşlerine umut aşıladı! Öyle orda burada ahkam keserek değil, ekmek için birlikse birlik, mücadeleyse mücadele diyerek örgütlü olmanın ne kadar önemli olduğunu gösterdi. Kocaeli’den İzmir’e memleketin dört bir tarafında, “ne olacak bizim işler diye” kara kara düşünen işçiye, ne yapılması gerektiğine dair yol açtı!
* PETER MAIWALD/ İşçi B’nin Hikâyeleri
**Petrol İş Gebze Şubesi Başkan Yardımcısı…Tanımak isteyenler için link :
