Güvercinler barışın simgesidir

Kanın değil.

Güvercinler aşkın simgesidir

Ayrılığın değil

Güvercinler umudun, sevincin simgesidir

Acının, hüznün değil.

 

""Güvercinler barışın simgesidir. 10 Ekim katliamında yitirdik güvercinlerimizi. Ankara’nın birçok meydanının armağanı olan güvercinler, Ankara garında da yitirdiğimiz güvercinlerimizle birlikteydiler. O gün, güvercinler gardaki o güzel buluşmalara, annenin askerden dönmüş oğluna sarılıp öpmesine, kardeşin gurbetten gelmiş abisiyle kucaklaşmasına, yaz tatiline girmiş öğrencinin babasının kucağına koşmasına değil, kana tanıklık etti. 10 Ekim 2015 sabahında garın güvercinleri kana bulandı. Bir anda ölümün simgesi oldular.

 

""Güvercinler aşkın simgesidir. Birçok masalda, oyunda, filmde güvercinlerle haberleşen, hasret gideren sevgililere tanık olduk. Güvercinlerdi bir araya gelmesi imkânsız olan âşıkları bir araya getiren. 10 Ekim sabahı ayrılığın simgesi oldular. Canından çok sevdiğini kucağında yitirenler. Sevdiğini, kardeşini, çocuğunu, annesini,  babasını yitirenlerle doluydu gar. Gar bundan sonra hiç tükenmeyecek hasret ve ayrılıkla kokuyordu buram buram.

Güvercinler umudun, sevincin simgesidir. Meydanlarda umut dolu çocuk sevincine toplanır güvercinler. Aralarında sevinç çığlıklarıyla koşuşturan çocuklarla eğlenirler. Onların kahkahalarını kendilerine şarkı bilip, uçarak dans ederler umutlarının etrafında. 10 Ekim sabahı çocuklarımızın ölümüne tanıklık ettiler, yürekleri acı ve hüzün doldu. Artık acının ve hüznün simgesiydiler.

""Garda yitirdikleri en küçük arkadaşları henüz 9 yaşındaydı. Defterine onları resmeden bir çocuk. Güvercinler hem bir çocuğun hem de o yanında uçarak dans ettikleri, birlikte eğlendikleri, sevincine sevinç kattıkları arkadaşları Muhammed Veysel’in ölümüne tanık olmuşlardı. Veysel’in uğrak yeriydi gar. Artık Veysel de yoktu. Daha nice yitirdiğimiz çocuklarımız gibi O da artık hiç büyümeyecek bir çocuk olarak kalacaktı. Şu an kulağımda Gülten Akın’ın Erdal için yazmış olduğu satırlar çınlıyor. “Büyü de baban sana, büyü de büyü”

O gün ölümün, ayrılığın, acının simgesi oldular.

Gar, güvercin, kan, büyümeyen çocuklar.

Yitirdiğimiz güvercinlerimizin fotoğraflarına teker teker bakıyorum. 101 canın 101’inde de bir yaşama sevinci, umut, gözlerinde parlama, dudaklarında mutluluk. Hepsinin ortak yönü sonsuz gülümsemeleri.

Gülüşlerinize sahip çıkacağız, barış umudunuza sahip çıkacağız. Güvercinleri yeniden barışın, aşkın, umudun, sevincin simgesi haline getireceğiz.