Merhaba...

Zamanın maddeye dönüşmüş halidir gazeteler. Gazeteci de modern simyacıdır. Sonsuzluk içindeki anı maddeye dönüştürür, kalıcı hale getirir, toplumun hafızasına nakşeder. Çünkü söz uçar, yazı kalır. Gazeteci kamu vicdanıdır, topluma aynadır.

Kuvay-ı Milliye'nin kalpağında, Madımak'ta alevde, Soma'da madende, Gezi'nin çimlerinde, Berkin Elvan'ın güzel gözünün karasında umudu taze tutandır.

Ezilenin, hakkı yenenin yanında yer alır ama onun hakkı yenir, o da ezilir. Ekonomik krizde işveren tarafından kapının önüne ilk konan odur.

Yaptığı haber, çektiği fotoğraf, attığı başlık, zülfü yâre dokunursa kovulur.

İktidarı eleştirir kovulur, yerel iktidara sitem eder kovulur, reklam veren aleyhine haber yazar kovulur, patronun eşinin dostunun, akrabasının aleyhine söz söyler kovulur, haksızlığa isyan eder kovulur, 'sendika' der hakkını ararsa yine kovulur.

Kısacası gazetecinin ömrü kovulmakla ve kovalamakla geçer.

O haber kovalar, haberi buldukça kovulur, tehdit edilir, dava edilir, yargılanır, tutuklanır, mahpus yatar. Mayasında gazetecilik olan bunları dert etmez, bilir ki doğruyu söyleyeni 9 köyden kovarlar. O ise azimle 10’uncu köy'ü arar.

Bugün bu satırları yeniden yazma şansına sahip olduğum İZGAZETE, gazetecilerin özlemle aradığı, ülkemizde ne yazık ki sayısı gittikçe azalan 10'uncu köylerimizden biridir.

Gazeteciler dik durduğu, meslek namusunu yüreğinde, beyninde taşıdığı sürece de 10'uncu köylerimiz hep var olacak. Onlar var olduğu sürece de biz hep taraf olacağız. Doğrudan, emekten, doğadan, demokrasiden, kadından, çocuktan, barıştan, iyiden, halktan yana...

Öyleyse bir kez daha;

Merhaba umut...

Merhaba gençlik...

Merhaba emek...

Merhaba dayanışma..

Merhaba İZGAZETE...